Το πρώτο υπερηχογράφημα γίνεται λίγες εβδομάδες μετά τη διάγνωση της εγκυμοσύνης (περίπου 5-10 εβδομάδες μετά την τελευταία έμμηνο ρύση) προκειμένου να διαπιστωθεί η βιωσιμότητα του εμβρύου, να γίνει προσδιορισμός ή και διόρθωση της ηλικίας της κύησης (σε περιπτώσεις με ασταθή ή ανώμαλο κύκλο, ανωοθυλακιορρηκτικούς κύκλους κ.τ.λ.), να ελεγχθεί η καρδιακή του λειτουργία, να διαγνωσθεί έγκαιρα πιθανή πολύδυμη ή έκτοπη κύηση (κύηση εκτός της ενδομήτριας κοιλότητας).
Η μεγαλύτερη διαγνωστική απόδοση παρατηρείται όταν το υπερηχογράφημα της αρχόμενης κύησης γίνεται σε συνδυασμό με τη γνώση του ιστορικού της ασθενούς, την κλινική εξέταση και με εργαστηριακές εξετάσεις που έχουν γίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή, ειδικά μέτρηση της β-ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (β-HCG) του ορού και της προγεστερόνης.
Λεπτομερέστερη απεικόνιση επιτυγχάνεται με τη χρήση διακολπικού υπερηχογραφήματος, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε απεικόνιση και επιβεβαίωση της καρδιακής λειτουργίας του εμβρύου κατά μια βδομάδα νωρίτερα από ότι το διακοιλιακό υπερηχογράφημα. Η εμβρυική καρδιακή δραστηριότητα είναι σχεδόν πάντα ορατή όταν το κεφαλουραίο μήκος του εμβρύου είναι 5mm, περίπου δηλαδή κατά την 6η εβδομάδα κύησης.
