Λανθασμένη θεωρείται η αντίληψη ότι εγκυμοσύνη και κατοικίδια δεν πάνε μαζί. Ειδικά αν σκεφτούμε πόσο καλό κάνει στην καλή ψυχολογία και διάθεση της εγκύου η σχέση της με ένα ζωάκι, τότε η συμβίωση αυτή, είναι σημαντική.
Ποιοί είναι όμως οι απλοί κανόνες για μια υγιή συμβίωση;
Αρχικά πρέπει να αναφερθεί ότι η κύηση αποτελεί μέρος της φυσιολογικής ζωής μιας γυναίκας και δεν είναι απαγορευτική για τη συμβίωση με οικόσιτα ζώα, αλλά απαιτείται αυξημένη προσοχή σε σχέση με κάποια νοσήματα που μπορεί να μεταδοθούν με συγκεκριμένο τρόπο και να προκαλέσουν προβλήματα.
Γάτες:
Όσον αφορά στις Γάτες, οι έγκυες γυναίκες οφείλουν να είναι προσεκτικές γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της τοξοπλάσμωσης, μιας παρασιτικής ζωονόσου που μπορεί να μεταδοθεί από τα περιττώματα της γάτας αλλά και από μισοψημένα ή μισοβρασμένα, μολυσμένα κρέατα. Τα συμπτώματα της τοξοπλάσμωσης περιλαμβάνουν μυαλγίες, κεφαλαλγίες, λεμφαδενοπάθεια και γριπώδη συμπτωματολογία όπως: πονόλαιμο, αίσθημα κόπωσης, πυρετό.
10% περίπου των γυναικών της αναπαραγωγικής ηλικίας (15-45 ετών) έχουν αντισώματα ως αποτέλεσμα παλαιάς λοίμωξης. Το ποσοστό προσβολής κατά την κύηση κυμαίνεται από (0,5-1,5%) και το ποσοστό συγγενούς λοίμωξης είναι 0,1%.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (>80%) η πρωτοπαθής μητρική λοίμωξη είναι ασυμπτωματική. Η λεμφαδενοπάθεια (διόγκωση των λεμφαδένων) είναι το συχνότερο σύμπτωμα. Η προσβολή του εμβρύου οφείλεται σε διαπλακουντιακή μετάδοση μετά από πρωτοπαθή μητρική λοίμωξη.
Το 90% των προσβεβλημένων εμβρύων είναι ασυμπτωματικά στη γέννηση. Από το υπόλοιπο 10% τα 2/3 εμφανίζουν μέτριας βαρύτητας νόσηση και το 1/3 σοβαρού βαθμού. Η κλασική τριάδα συμπτωμάτων είναι: χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια (20%), ενδοκρανιακές αποτιτανώσεις (10%) και υδροκέφαλος (2%).
Η πιθανότητα εμβρυϊκής προσβολής εξαρτάται κυρίως από την ηλικία κύησης που συμβαίνει η πρωτοπαθής λοίμωξη. Έτσι : στις 13 εβδομάδες η πιθανότητα είναι 15%, στις 26 εβδομάδες 44% και στις 36 εβδομάδες 71%.
Είναι σημαντικό να ελέγχονται οι γυναίκες για παρουσία αντισωμάτων για τοξόπλασμα ιδεατά πριν την σύλληψη και τουλάχιστον μία φορά ανά τρίμηνο κατά την κύηση.
Όσον αφορά στις καθημερινές συνήθειες θα πρέπει:
- Η έγκυος να μην καθαρίζει το δοχείο αφόδευσης της γάτας.
- Η γάτα θα πρέπει να μην βγαίνει έξω από το σπίτι.
- Τόσο η έγκυος όσο και η γάτα δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με αδέσποτες γάτες.
- Συχνό και σχολαστικό πρέπει να είναι το πλύσιμο των χεριών, ιδιαίτερα έπειτα από επαφή με τη γάτα.
- Να μην σιτίζεται η γάτα με ωμά ή μισοψημένα τρόφιμα.
- Να πλένονται σχολαστικά τα λαχανικά πριν την κατανάλωσή τους.
- Να αποφεύγονται σαλάτες σε εστιατόρια και τέλος
- να αποφεύγεται η κατανάλωση ωμών ή μισοψημένων τροφίμων.
Σκύλος:
Με τους σκύλους τα πράγματα είναι διαφορετικά καθώς η συμβίωση της εγκύου μαζί τους, συνήθως, δεν αποτελεί πρόβλημα.
Παρ’ όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα για να είναι ασφαλής η συμβίωση αυτή:
- Έτσι μην επιτρέπεται στο σκύλο να πηδά πάνω στην κοιλιά της εγκύου.
- Ελέγξτε το πρόγραμμα εμβολιασμών του και προβείτε στους απαραίτητους συμπληρωματικούς εμβολιασμούς, πριν από τον τοκετό.
- Αν υπάρχει στενή σχέση της εγκύου με το σκύλο, θα πρέπει κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στη φροντίδα του και στο παιχνίδι του, ώστε όταν γεννηθεί το μωρό, να μην γίνει αντιληπτή από το σκύλο η απώλεια της προσοχής και της φροντίδας και να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα να αναπτύξει επιθετική συμπεριφορά.
- Τέλος αν ο σκύλος δεν είναι εκπαιδευμένος και δεν υπακούει σε εντολές ή δαγκώνει, πρέπει να φροντίσετε να εκπαιδευτεί πριν γεννηθεί το μωρό.
Συνοψίζοντας οι κίνδυνοι κατά την εγκυμοσύνη από ένα κατοικίδιο είναι πολύ λίγοι και μπορούν να αποφευχθεί με απλά μέτρα προφύλαξης. Αν ενημερωθούμε σωστά και αν τηρήσουμε τους κανόνες υγιεινής, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αποχωριστούμε κατά την περίοδο της κύησης τον κατοικίδιο φίλο μας, που μας προσφέρει σημαντική ψυχολογική στήριξη, αγάπη και τρυφερότητα.
